Kooien

Om verdere verspreiding van onnodige code te voorkomen, besloot de abt van de Olifanten Voetafdruk Klan dat zijn monniken voortaan alleen code zouden schrijven die applicatie-specifiek was. Alles van een meer algemene aard zou moest worden voorgesteld aan een Software Hergebruik Subcommittee, die onderzoek zou doen naar open source oplossingen, die de voordelen van het voorstel zou wegen tegen de behoeften van de verschillende applicaties, die de ontwerpen zou aanpassen naar eigen inzicht, en (als alle tekenen gunstig waren) die het project op het de uiteindelijke planning zou plaatsen. Het hele proces, van idee tot uitvoer, duurde vele weken.

Toen het nieuws van dit nieuwe beleid de Java meester bereikte, ontbood hij de abt’s twee meest geliefde zangvogels. Zijn brief beloofde dat de vogels de volgende week zouden terugkeren. En dat deden zij, in twee afzonderlijke bamboe kooien naar ontwerp van de Java meester.

De tralies van de eerste kooi waren een handbreedte van elkaar verwijderd; de vogel was met gemak ontsnapt tijdens de reis.

De tralies van de tweede kooi waren zo dicht opeen geplaatst, dat noch licht noch lucht de kooi doordrongen. De vogel was dood bij aankomst.

Aan elke kooi was een gedicht in het handschrift van de meester gebonden:

Langs de weg
van lucht naar doodskist
liggen de vele huizen van kooi.

Het huis van de lijster
wordt niet gedeeld
met de worm en de stier.