Void (Leegte)

Op een koude herfstdag ontwaakte de Java meester in een ontstelde stemming. Hij trok er op uit om zijn geest te legen.

De meester vond zich al gauw aan de poorten van de Tempel van Drie Stenen, waar de kunst van ANSI C nog steeds werd beoefend. Een geleerde broeder stond op wacht.

“Wat is de aard van leegte?” vroeg de meester.

“Het heeft geen aard,” antwoordde de broeder. “Het is de stok gehaald door de hond die niet apporteert. Het is het ding waar de hand naar wijst die alles aan kan wijzen. Het is het perfecte gebrek aan waarde.”

De meester dacht: “De Tempel van Drie Stenen behoeft geen wacht. Zij kan niets van waarde bevatten.”

Verderop kwam hij bij de Tempel van de Witte IJzeren Lucht, een plaats van theoretici waar louter ML was toegestaan. In de verwelkte tuin schreef een non lambda expressies in het stof.

“Wat is de aard van leegte?” vroeg de meester.

“Het heeft de kleur van lucht, en het gewicht van de rijzende mist,” antwoordde de zuster. “Indien geslagen maakt zij het geluid van een nieuwe maan die achter een wolk verdwijnt. Elke lege kom bevat zo veel je maar wilt.”

De meester dacht: “De zuster heeft niets gezegd dat niet waar is, maar ook niets dat waar is.”

Verder langs de weg kwam de meester bij een groot landhuis, waar een oude vrouw de heggen knipte.

“Wat is de aard van leegte?” vroeg de meester.

De oude vrouw boog en hervatte haar werk.

De meester dacht: “Dit is de puurste wijsheid, tenzij er louter een gebrek daaraan is.”

Uiteindelijk kwam de meester bij een verlaten begraafplaats.

“Wat is de aard van leegte?” vroeg de meester.

Uit de lege hof kwam geen antwoord.

De Java meester was tevreden gesteld.